Hooggevoelig thalamus?

Voorjaar van 2017. Ik was flink vermoeid en ‘druk in mijn hoofd’. Ik was overspannen en zag hierin onder andere een link in het nog niet altijd goed omgaan met mijn eigenschap hooggevoeligheid. Echter, juist als psycholoog, waarmee je je meer richt op het geestelijk welzijn van mensen, vind ik het erg belangrijk om het lichamelijk welzijn altijd mee te nemen in het hele plaatje. Uiteraard ook als het om mezelf gaat. Iemand raadde mij aan om Ton van der Heiden (zie foto) eens te proberen. Ton is osteopaat binnen gezondheidscentrum Andromeda Centrum voor Osteopathie in Veldhoven. Ton is ‘wereldberoemd’ in Brabant. Hij werkt al zeven jaar met een ongebruikelijke onderzoeksmethode om ‘ten volle gebruik te kunnen maken van het zelfgenezend vermogen van het lichaam’. Met zeer verrassende resultaten. Op naar Veldhoven dus.

“door Sjoukje Pattipeiluhu, psychologe en werkzaam in haar eigen praktijk voor hooggevoeligheid  te Nijmegen. www.hartopweg.info

Ik noemde bij Ton niet dat ik hooggevoelig was of weleens overprikkeld, maar vanuit zijn onderzoek/intakegesprek bij mij viel bij hem al snel het woord ‘prikkelverwerking’. Ton constateerde dat ik op 3-jarige én 11-jarige leeftijd een grote val moest hebben gemaakt en dat vanuit hier hersenletsel was ontstaan waardoor mijn thalamus niet goed functioneerde. Hersenletsel?! Was dat niet iets bij zware ongelukken enzo? En hoe kwam hij daar zo snel bij? Ik moest toegeven dat ik rond mijn 3e jaar van boven naar beneden van een grote trap was gekukeld en rond mijn 11e inderdaad met een hersenschudding in het ziekenhuis was beland na de val van een paard, maar daar leek ik ogenschijnlijk toch prima van hersteld. Blijkbaar niet?
Volgens Ton deed mijn thalamus, de zogenaamde ‘secretaresse’ van mijn hersenen, niet wat hij moest doen, namelijk: binnengekomen informatie inspecteren, selecteren en naar de juiste plek verwijzen. Nee, mijn thalamus verwelkomde iedereen van harte en gaf ze gelijk een VIPkaart voor de hoofdtribune, waar het dan vervolgens wel heel druk en gezellig werd…. Dit deed me erg aan mijn hooggevoeligheid denken. Hierbij wordt informatie ook zeer diepgaand verwerkt door de hersenen en vindt er weinig filtering van informatie plaats. Zou ik dan helemaal niet hooggevoelig zijn, maar gewoon rondlopen met een blauwe plek in m’n hoofd? Of wás dít mijn hooggevoeligheid? Dat leek me eigenlijk heel gek, maar goed, de tijd moest het maar gaan uitwijzen. Na 3 behandelingen bij Ton , waarop ik zeer heftig reageerde met flinke hoofdpijnen, overgeven en vermoeidheid, merkte ik een bijzondere verbetering op. Alhoewel ik in voorgaande jaren als gevolg van oefeningen en inzichten al minder de lasten van mijn hooggevoeligheid ervaarde, was er nu binnen korte tijd toch weer duidelijk wat veranderd. Ik had nog minder last van ‘moodswings’ en voelde me minder snel overprikkeld, vooral letterlijk minder ‘opgefokt’ in mijn lichaam. Ik had eerder regelmatig nog last van een gevoel van een soort ‘windturbine’ ter hoogte van mijn keel en deze was zo goed als verdwenen. Ik vond dat echt heel bizar. De positieve aspecten van mijn hooggevoeligheid, zoals mijn creativiteit, enthousiasme, inlevingsvermogen en opmerkzaamheid, waren gelukkig niet verdwenen :-). Betekent dit dat alle overprikkelde hooggevoeligen eigenlijk van de trap of paard gevallen mensen zijn? Ik denk van niet. Wel zou het kunnen betekenen dat het handig is als je snel last hebt van overprikkeling of vermoeidheid, om na te gaan of er wellicht naast je hooggevoeligheid ook een éxtra (hooggevoeligheid heeft immers ook een neurologisch aspect) neurologische oorzaak mee kan spelen, Blijkbaar betekent ogenschijnlijk herstel na een val, hersenschudding etc niet altijd volledig intern herstel van alle hersenfuncties, aldus de osteopathie.
Iedereen die in mijn praktijk Hart op weg komt en lichamelijke klachten heeft, adviseer ik altijd om de huisarts of medisch specialist te betrekken. Echter, de kennis en behandeling die ik via deze osteopaat heb gekregen lijkt nog niet algemeen bekend en wellicht…….geaccepteerd. Het jammere daarvan kan zijn, dat iemand niet die hulp krijgt die wellicht nog meer passend is. Ik heb daarom Ton gevraagd of ik hem mocht interviewen over zijn werkwijze zodat hierover nog meer bekend mag raken.

‘The silent partner who knows best’

Najaar 2017 heb ik osteopaat Ton van der Heiden geïnterviewd over zijn werkwijze. Want, wat had hij nu eigenlijk precies met mij gedaan en hoe kijkt hij dan aan tegen hooggevoeligheid?

Ton, kun je iets vertellen over de achtergrond van jouw werkwijze?
Ik ben van oorsprong fysiotherapeut en manueel therapeut, later volgde de osteopathie. Na jaren van studie wist ik vooral ‘wat anderen vertelden’. Ik, en samen met mij collega Peter van Dommelen, waren echter op zoek naar een meer fundamenteel ‘weten’ en leerden verder op het Sutherland Cranial College in Londen, waar opvallend weinig Nederlandse osteopaten studeren. Gaandeweg werd ons respect voor het lichaam groter en groter, vooral door de boeken van Rollin Becker en William Garner Sutherland, die beiden het lichaam beschrijven als ‘the silent partner, who knows best’. Alle stukjes van de puzzel vielen op hun plaats tijdens een cursus ‘Emotional Release’ van Jean-Pierre Barral. In zijn optiek heeft ons hele lichaam een geheugen. Alle gebeurtenissen worden in het lichaam opgeslagen. ‘Only tissues know.’ Letsels kunnen ontstaan door energetische trauma`s (mechanisch of door straling), emotionele trauma`s (angsten, verdriet, schuldgevoel, onmacht, woede, etc.) of biochemische belastingen (door bacteriën, virussen, parasieten of door blootstelling aan bijvoorbeeld lood, cadmium, zink of inkt). Dit letsel kan geactiveerd worden door een herhaling van het letsel of door een specifieke ‘reminder’: zintuiglijk waargenomen informatie die een grote rol speelde ten tijde van het ontstaan van het letsel, bijvoorbeeld de geur van vis bij een voedselvergiftiging. Het is heel riskant gebleken om te veronderstellen dat je als behandelaar precies kunt weten wat er zich in het lichaam afspeelt. Door studie en ervaring kom je een heel eind, maar je weet nooit zoveel als het lichaam zelf, daarom luisteren wij liever naar het lichaam. “Oog in oog met het eindeloos bewustzijn past alleen bescheidenheid.” Dit allemaal neem ik mee in mijn werkwijze.

Jij onderzocht de oorzaak van mijn klachten aan de hand van een combinatie van osteopathie en de ‘Touch for health-methode’. Kun je vertellen hoe dit eerste onderzoek in zijn werk gaat?
Het is de kunst om informatie uit het lichaam te halen. Het lichaam draagt immers alle informatie bij zich. We doen als behandelaar in ons onderzoek bewust een stapje terug, want het lichaam vertelt altijd de waarheid, in tegenstelling tot de patiënt die soms bewust of onbewust informatie verzwijgt. Het brein vergeet veel, het lichaam niet. Je kunt je daarom geen betere gesprekspartner wensen, want het lichaam is overal bij aanwezig geweest. Jean-Pierre Barral zei dat het lichaam reageert op vragen die de behandelaar in gedachten stelt. Je maakt contact met de patiënt middels een handvatting aan het hoofd en de reacties op de vragen die je in gedachten stelt, onhoorbaar voor de patiënt, zijn weliswaar subtiel, maar goed waarneembaar met de handen. Zo werk je een bepaalde volgorde van ja/nee vragen af uiteindelijk rolt er een diagnose uit: een compleet verhaal, de relevante structuur en de verklaring waarom deze structuur zich zo gedraagt. Naast het vinden van de locatie van het primair letsel, vind je zo ook het jaar waarin het primair letsel is ontstaan. De patiënt kan heel vaak bevestigen dat in dat bewuste jaar een ingrijpende gebeurtenis heeft plaatsgevonden, relevant voor het ontstaan van de klachten. Dat is het mooie van deze methode. Ik voel alleen dat er iets moet zijn gebeurd in een bepaald jaar en de patiënt komt met zijn eigen verhaal, met details die ik onmogelijk had kunnen weten. Laatst suggereerde een patiënt verbaasd, dat ik wellicht inzage zou hebben in zijn persoonsdossier bij de gemeente. Grappig.

Bij hooggevoeligheid wordt informatie van buitenaf zeer diepgaand verwerkt door de hersenen, waardoor HSP-ers de wereld vaak intens beleven. Hoe kijk jij hiernaar als osteopaat?
In vermoed dat het niet de zintuigen zijn die de hoofdrol spelen in de hoogsensitiviteit, maar eerder een centraal in de midden hersenen gelegen structuur, de thalamus. Deze kun je vergelijken met de secretaresse in een bedrijf. Ook deze verwerkt alle info van buiten af; en ook van binnen. E-mails, telefoontjes, brieven. Zo ook de thalamus met info die binnenkomt via de ogen, de oren, de sensoren in het bewegingsapparaat, de inwendige organen en het evenwichtsorgaan. Vervolgens maakt zij uit of informatie überhaupt doorgesluisd kan worden naar bijv. de optische schors in de grote hersenen. Geluid kan ook evt. uitgefilterd worden, wat bij bijv. de mensen met ADD slechts matig gaat. Ook kan deze secretaresse een file aan de binnengekomen email hechten, indien de afzender bij het bedrijf bekend is. Zo hecht de thalamus bijvoorbeeld bepaalde emoties aan een geluid. Bijvoorbeeld als je een keer gebeten bent door een hond dan zal het blaffen van een hond als niet plezierig worden ervaren door de patiënt en gaat de ontvanger van deze prikkel navenant handelen.

Hoe denk jij dat vanuit de osteopathie hooggevoelige mensen ondersteunt/geholpen kunnen worden?
Er zullen ongetwijfeld meer invalswegen dan die van mij bestaan. Ik stel mij altijd tijdens mijn onderzoek open voor alle structuren van het menselijk lichaam en ga weer proberen zicht te krijgen op het ontstaan van deze problematiek. Met het vertrouwen deze aan te kunnen pakken. Het lichaam zal mij, indien ik er blijk van geef deze te begrijpen, weer verrassen met zijn veerkracht.

In mijn beleving heb jij een record laag aantal behandeling per patiënt! Je hebt weleens verteld dat je een gemiddelde van 3,4 behandelingen per klacht hebt. Hoe komt dit denk je?
Ik heb inderdaad een behandelgemiddelde per probleem van 3,4. Ik schrijf dit toe aan 2 zaken. Enerzijds omdat het lichaam over een enorme veerkracht blijkt te beschikken, ook al bestaat het probleem al jaren, mits de pijlen gericht worden op de primaire dysfunctie (hoofdoorzaak van het probleem). En ik begin pas met een behandeling mits ik deze primaire dysfunctie boven water heb. Anderzijds stop ik heel snel met de behandeling indien ik merk dat de reactie van het lichaam niet is zoals ik die verwachtte. Of het probleem is te groot ( bijv. er blijkt kanker onder te liggen), of iemand gebruikt zeer zware medicatie zoals prednison, of er zijn grote continue stressfactoren, waar de patiënt niet zomaar iets aan kan veranderen. Met andere woorden, als het goed gaat ben ik met 3 a 4 behandelingen klaar en als het resultaat tegenvalt dan ben ik ook na 2 a 3 behandelingen klaar. Het klinkt raar, maar ook de laatste groep patiënten is vaak tevreden, omdat ik hen duidelijkheid kan geven waarom het zo loopt, en welke weg ze toch evt. nog kunnen bewandelen.

Ik heb zelf gemerkt dat na jouw behandeling mijn lichaam én geest als een razende aan de slag gingen. Jij noemde dat regelmatig ‘het zelfherstellende vermogen’ wat in gang gezet wordt. Ik kreeg allerlei klachten, ook op plekken die ogenschijnlijk eerst niks met mijn klacht te maken hadden. Na veel hoofdpijn, misselijkheid en een soort ‘aanvallen’ van sterke vermoeidheid volgde met name ook een heftig psychisch proces waarin ik zelfs een soort ‘flashbacks’ kreeg van dingen van vroeger. Mijn lichaam en geest leken letterlijk bezig om alles weer te ‘resetten’. Kun jij wat vertellen over dit proces van herstel?
Indien ik middels mijn handen de primaire dysfunctie aanspreek op zijn herstelvermogen, dan komt meteen de informatie vrij, die een rol heeft gespeeld bij het ontstaan. Een reactie met hoofdpijn en misselijkheid kan dus voorkomen als de ‘stress’ in de schedelbasis bijvoorbeeld is ontstaan door een val uit het klimrek op het hoofd met een hersenschudding tot gevolg.

Heb je een mooie tip om mee te geven aan hooggevoeligen?
Hooggevoeligheid kan een mooie karaktertrek zijn, maar moet niet tot overlast leiden. Dan zou de gang naar jouw praktijk of die van een osteopaat op zijn plaats kunnen zijn.

Dank je wel Ton!

N.B. Ook de Duitse psychiater Wolfgang Klages heeft in de jaren ’70 al gezegd dat sensitiviteit volgens hem zijn oorsprong vindt in de thalamus, daar waar informatie gefilterd wordt. Daarnaast vindt tegenwoordig steeds meer hersenonderzoek plaats rondom hooggevoeligheid.